Kościół w Pągowie po raz pierwszy wzmiankowany był już w 1300 r., pierwotna świątynia nie przetrwała jednak próby czasu. Kolejną wzniesiono w roku 1600. Była to budowla drewniana, która została rozebrana ok. połowy XIX w. Na jej miejscu powstała świątynia znana nam dziś, zbudowana przez protestantów w stylu neogotyckim, z cegły, z kamienną dolną kondygnacją. Z poprzedniej świątyni zachowała się XVIII-wieczna drewniana wieża o konstrukcji słupowej, ze ścianami zwężającymi się ku górze. Jej wyróżnikiem było hełmiaste zwieńczenie, będące cechą charakterystyczną architektury cerkiewnej. Po przebudowie zostało ono jednak zamienione na dach ośmiopolowy. W wieży znajduje się dzwon wykonany w 1738 r. przez wrocławskiego ludwisarza Kaspra Koerberga. Przez wiele wieków, aż do 1945 r., kościół należał do ewangelików.
Z wyposażenia kościoła na uwagę zasługuje barokowy ołtarz z przełomu XVII i XVIII w., z centralnie umieszczoną rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego, oraz figury aniołów. Z barokiem związane są także bogato zdobiona motywami roślinnymi ambona, organy oraz stalle i konfesjonał. Na elewacji znaleźć można marmurowe płyty nagrobne z kartuszami herbowymi z XVIII w.