Pierwsza wzmianka o świątyni pochodzi z 1376 r., nie są jednak znane bliższe szczegóły jej powstania. Według późniejszych informacji w XVI w. kościół został przejęty przez protestantów, ale już w 1654 r. powrócił do katolików. W 1838 r. rozebrano drewnianą wieżę, którą rok później zastąpiono murowaną. W roku 1888 budowla zyskała podmurowanie i posadzki, a gruntowna renowacja miała miejsce w latach 1915–16.
Większość cennego wyposażenia uległa zniszczeniu w wyniku pożaru, który nawiedził kościół w 1991 r. Do najważniejszych zabytków należała ambona z rzeźbą Dobrego Pasterza na baldachimie z początku XVII w. oraz chrzcielnica w kształcie klęczącego aniołka dźwigającego czarę z połowy XVIII w. Ciekawy jest chór z barokowym prospektem organowym oraz XVIII-wieczne lichtarze. Zachowała się również płyta nagrobna Ewy Poser z 1611 r., którą ufundował Daniel Poser, jej syn. Na płycie znajduje się płaskorzeźba zmarłej oraz cztery kartusze herbowe. Przed kościołem stoją figury Matki Boskiej i św. Józefa.