Kościół filialny św. Wawrzyńca w Jastrzębiu

Kościół  sięga początkami średniowiecza. Pierwsze wzmianki o świątyni pojawiły się w 1353 r. Kolejna świątynia na miejscu pierwotnej została wzniesiona w konstrukcji szkieletowej w XVII w. Została rozebrana w 1825r., a na jej miejscu rok później zbudowano kolejny kościół, również o konstrukcji szkieletowej. W latach 1904-1921 świątynia została rozbudowana. Obmurowano wówczas ściany i zbudowano wieżę według planów architekta Seiferta z Wołczyna. Kościół został przyłączony do parafii Biestrzykowice w 1947 r., wcześniej należał do parafii Siemysłów.
Obecny kościół jest murowany z cegły i otynkowany. Jego dach jest typu siodłowego, a wieża pokryta hełmem ostrosłupowym. Prezbiterium zwrócone jest ku zachodowi. Okna kościoła zamknięte są półkoliście.
We wnętrzu kościoła ze starszej świątyni pochodzi barokowy ołtarz z ok. 1720 r. z obrazami przedstawiającymi św. Wawrzyńca i Matkę Boską i rzeźbami Ojców Kościoła i aniołków. Szczególnie cenny jest jednak ołtarz boczny. Jest to późnogotycki rzeźbiony tryptyk z XV w. z malowanymi skrzydłami. W centralnej jego części wyrzeźbiono postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem, która stoi między św. Barbarą trzymającą wieżę a św. Wawrzyńcem. Na skrzydłach przestawione są pary Świętych: na lewym Apolonia i Małgorzata, Elżbieta i Jadwiga, na prawym widnieje scena Ukrzyżowania oraz Święci Mikołaj i Szczepan. Na rewersach skrzydeł ołtarza przedstawiona jest scena Zwiastowania.
W kościele znajduje się również rzeźba św. Jana Nepomucena trzymającego krzyż. Późnobarokowa ambona pochodzi z 2. ćwierci XVIII w. Ze starszego wyposażenia zachowała się również ośmioboczna, drewniana chrzcielnica z XVI/XVII w.