Cmentarz żydowski w Miejscu

Cmentarz żydowski w Miejscu jest położony w lesie, na niewielkim pagórku, ok. 1,5 km od granic wsi. Wejście wyznaczają granitowe kamienie, teren jest otwarty ze wszystkich stron. Pierwsze wzmianki o cmentarzu pochodzą z 1675 r., a najstarsza drewniana macewa datowana była na rok 1771. Zachowało się jedynie jej zdjęcie, zaginęła bowiem podczas drugiej wojny światowej.

Równie wczesne są wzmianki traktujące o osadnictwie żydowskim w Miejscu, pochodzące z 1657 r. Do oficjalnego uregulowania statusu prawnego żydowskiego miejsca pochówku doszło w roku 1787, kiedy to przedstawiciele gminy żydowskiej podpisali umowę kupna działki, na której już wcześniej spoczywali ich bliscy. Nieco później teren cmentarza otoczono murem, zbudowano także dom przedpogrzebowy (Beit Tahara) oraz poszerzono granice nekropolii.

W 2. poł. XIX w. rozpoczęła się masowa emigracja Żydów, również wielu mieszkańców Miejsca opuściło swoje rodzinne strony. Sytuacja ta miała znaczący wpływ na sytuację społeczności, zlikwidowano lokalną gminę żydowską, jednak cmentarz nadal pełnił swoją rolę. Ostatni pochówek odbył się tutaj w 1932 r. W wyniku działań wojennych w 1945 r. część nagrobków została zniszczona. Po zakończeniu wojny sytuacja nie uległa poprawie: wiele macew usunięto, rozebrano również cmentarny mur, a pozyskane w ten sposób kamienie wykorzystano jako materiał budowlany. Pod koniec lat 90. XX w. na kirkucie znajdowało się 230 macew, stan ten jednak wymaga weryfikacji. Większość nagrobków została wykonana z piaskowca i marmuru, na niektórych tablicach nadal można odnaleźć typowe zdobienia, pozostałości polichromii oraz inskrypcje w językach hebrajskim i niemieckim.